Het verhaal van één van de internet pioniers die aan bod komen in het boek '25 jaar internet in Nederland' door Peter Olsthoorn. Het boek is voorzien van prachtige zwart-wit foto's gemaakt door Frank Goeliken en uitgegeven door Fast Moving Targets. Het is hier te bestellen en kost 24,95.
Arko van Brakel's ( @arkovb ) avonturen met Euronet, PuntEdu, Newconomy en Jamby
Als er één man even overtuigend als relativerend kan verhalen over de wilde jaren van internet is het Arko van Brakel. Op de eerste plaats, zo geeft hij grif toe, vanwege de innige samenwerking met de intens levende Simon Cavendish. Een hommage na een hype.
"Op een goede dag in 1994 belde een Engelsman het KPN callcenter, ene Cavendish, die even een offerte vroeg voor een 1Mb-verbinding. Die kostte toen 30.000 gulden per maand. Via-via kwam dat bij mij, ik werd nieuwsgierig en reed erheen, op de Prinsengracht. We hebben tot vier uur 's nachts zitten praten over zijn plannen om een internetprovider te beginnen. Ik zag internet voor het eerst en was diep onder de indruk van zijn voornemens. De conversatie werd geholpen door zijn favoriete drank: Bacardi-cola. Ik moest met de taxi naar huis. Toen ik de volgende dag m’n auto kwam halen, vroeg Simon of ik wilde meedoen. Euronet Internet BV opgericht. We begonnen op een klein kamertje bij NLnet, letterlijk naast het internetknooppunt van het CWI in de Watergraafsmeer. Simon nam tweederde van de aandelen, ik een derde. Aanvankelijk was er een derde investeerder, Gert Braun de huisbaas van Simon, een drama. We kochten hem uit, hadden geen geld meer en leenden. ABN Amro stapte in Euronet voor een half miljoen gulden, later anderhalf miljoen. Dankzij een bankier die tot op de dag van vandaag een belangrijk persoonlijk adviseur is: Fred Ensel. Ook die ontmoeting was weer stom toeval; een 'defining moment’ in m’n leven. Je hebt dan zoveel geloof in wat je opzet, dat je dat ook uitstraalt. Ik weet nog hoe blij we toen de deur uitliepen. Met het geld tuigden we een landelijk netwerk op en openden zomer 1994 een kantoor op de Prins Hendrikkade. Gewoon een bord met ‘Euronet’ voor het raam en dat was het.
We moesten nog bijna alles zelf uitvinden, vooral Simon en de fantastische technische jongens en meisjes. Simon was de man van de geniale ideeën. De techies bij Euronet hingen als groupies om hem heen. Ze noemden zich de hackers, een geuzennaam. Velen studeerden nog. Bij Euronet wilde iedereen werken, een soort Veronica, hip. We hadden een goede relatie met Xs4all, hackten elkaars netwerken en systemen om die te testen op veiligheid. Ik kreeg ruzie met Henk Kivits, de directeur van KPN Multimedia, moederbedrijf van Planet Internet. Hadden we eindelijk geld, leverde KPN de lijnen niet. Planet ging voor. Dat mocht natuurlijk helemaal niet. Hij zei : 'Als wij een beetje ons best gaan doen, blazen we jullie zo weg. Wat denken jullie wel'. Hij heeft me daarmee zo ontzettend gemotiveerd. De abonnees belden uren in bij KPN, dus binnen no-time waren we corporate klant van het netwerkbedrijf. Er kwam snel geld binnen van abonnementen van 45 gulden per maand. Het mooie van die business was een grote cashflow. We gingen in een jaar van een half miljoen naar 5 miljoen omzet, een groei-explosie. Vooral de bulkcontracten telden door, zoals van ABN Amro die met 30.000 werknemers bij ons aansloot.
We waren, bij mijn weten, de eerste provider ter wereld die een flat fee berekende en geen bedrag per uur meer. Dat sloeg enorm aan. We konden verhuizen naar een schitterend pand op de Herengracht. En dat op m'n 26e. We dachten dat het allemaal normaal was. Het was echt gaaf. Maar toch vergat ik ervan te genieten, want daar was geen tijd voor. Gerard van Vliet, toen een bekende internetman, zagen we als de juiste nieuwe baas. Maar hij bleek een keiharde manager en dat paste niet bij een internetbedrijf als Euronet, dat een vriendenclub was met een delicate cultuur. Verkeerde match. Telekabel is in 1996 aandeelhouder geworden. Aanvankelijk voor 30 procent tegen een waardering van 45 miljoen, geloof ik. Van Euronet op de tv-kabel van Nuon kwam niets van terecht, te vroeg. Spijt had Nuon niet. Twee jaar later verkochten we Euronet aan France Telecom voor veel geld. Ik had nog 12 procent van de aandelen, maar dat was meer dan genoeg hoor. We moesten direct vertrekken bij Euronet, emotioneel heel moeilijk. Daarvoor kreeg Euronet een derde aandeelhouder/directeur, John Trewitt. Hij eiste dat we in pak naar de klanten gingen.
Erwin Blom (Fast Moving Targets): Ik ben er zelf mede verantwoordelijk voor, maar we hebben onze digitale geschiedenis slecht vastgelegd.
Net toen die discussie op een hoogtepunt was, haalde projectmanager Peter Mulder De Nederlandsche Bank als klant binnen; met zo'n grote hanekam, kobaltblauw. De bankmensen zeiden: 'Die pakken van jullie passen niet bij een internetbedrijf, maar door Peter’s kapsel weten we dat het goed zit.’ Simon stuurde een mail rond met 'there is only one dresscode: non’. Klaar, Simon was de baas. France Telecom maakte subiet een einde aan die cultuur. De mensen die gewend waren ’s avonds lang door te werken met een joint en ’s morgens laat te beginnen, moesten ineens stipt om negen uur beginnen. Gelukkig heb ik dat zelf niet meegemaakt. France Telecom heeft wel onze technologie als basis genomen voor heel Europa, zo bijzonder was die. Na Euronet begon ik ook met partners opleidingsbedrijf PuntEdu. Maurice de Hond waardeerde het met Newconomy op 10 miljoen gulden. Veel te hoog. Ik kreeg een gigantische burn-out. Ik schaamde me echt kapot. Net het bedrijf duur verkocht en het dan niet kunnen waarmaken, dat is niks voor mij. Maar ik kon echt helemaal niets meer. Een telefoontje was me al te veel. Maurice heeft me dat nooit kwalijk genomen. Hij was echt heel correct. Direct na de aankoop door Newconomy moesten we met PuntEdu ook verlies maken en keihard groeien.
25 jaar internet in Nederland is te bestellen bij Fast Moving Targets
Zonder veel geld verbranden werd je niet serieus genomen in de dotcom-tijd. Het liep mis, ik kocht PuntEdu terug en kreeg het niet meer op de rails. Met m'n laatste geld de verliezen betaald. Newconomy als geheel was een hype. Iedereen zweefde toen ineens 30 centimeter boven de grond. Sceptici negeerde je gewoon, want wij hadden zo’n aureool van succes om ons heen. Alles leek te kunnen en zie dan maar eens nuchter te blijven. Euronet goed verkocht. Daarna PuntEdu aan Newconomy. Ik hoefde nooit meer te werken als ik het geld op een spaarrekening had gezet. Maar ik werk voorlopig nog door. Behalve het verlies van PuntEdu kwam ook dat van Jamby eroverheen, het internetbedrijf met Adam Curry Simon en ik stapten samen in Jamby. Ja, arrogant in de uitstraling. Alles in het wit, liggend vergaderen. De etage eronder Playstations, basketbalnetjes, biljarttafels. En een opblaaszwembad met goudvissen. Kwam je op bezoek, dan kreeg je je eigen goudvis die jouw naam had. De gekte ten top. Op de begane grond huisvestte La Paay Cosmetics, met daarachter een studio. In oorsprong was Jamby een geniaal bedrijf, vooral vanwege Adam en Simon. Het vertalen van hun ideeën was mijn kunst dan weer. Toen kwam ineens de rondzendmail van Simon op 17 mei 2001 met de titel 'Living a lie’. Die veroorzaakte een schok bij iedereen die met hem werkte. We wisten wel dat er iets ontbrak in zijn verhaal over het verleden. Bleek hij hier al die jaren onder een valse identiteit te hebben geleefd. Hij kwam uit de kast met zijn echte naam: Simon Michael Jackson. Hij was naar Amsterdam gevlucht, omdat hij dacht dat hij gezocht werd door de Engelse politie wegens vervaardiging van partydrugs tijdens zijn studie medicijnen. Dat bleek helemaal niet zo te zijn. Met de aandelen en financiering van Jamby liep het toen helemaal mis. Adam Curry riep: ’I’m living in a book. I’m living in a book’. Curry voelde zich ontzettend genaaid, ik niet. Ondanks dat het ook mij financieel flink raakte, want ik kreeg ook nog heel veel geld van Simon. Uiteindelijk zagen we dat geld nooit meer. Het drukte me toen behoorlijk in het rood. Adam nam me hoogst kwalijk dat ik Simon niet liet vallen. Met Curry eindigde ik rollend over straat met deurwaarders. Jammer, want ik vond Adam eigenlijk best een goeie vent. Simon was ook geen goed voorbeeld voor de medewerkers van Jamby. Voortdurend blowend, run je geen bedrijf. Bij Euronet waren we heel liberaal maar er werd heel hard gewerkt, ook door Simon. Bij Jamby was Simon te veel rock ’n roll geworden. Zijn drugsgebruik, van alles en nog wat, viel aanvankelijk niet zo op, maar werd later echt niet normaal. Ik had er geen moeite mee, zolang we er geen last van hadden. Uiteindelijk werd het hem te veel, hij werd ook paranoia en het werk begon eronder te lijden. Hij leefde er op los, huurde graag grote jachten met wilde feesten, bubbelbaden met champagne. Juist z'n ruige privéleven hield hij een beetje bij me weg. Dan zei hij: 'Arko, dit is niet goed, jij moet getrouwd blijven. Als je met mij meedoet, loopt het fout af. Jij hebt jouw leven, ik het mijne’. De herinnering aan Simon is er niet door overschaduwd. Echt een fantastische man. Ondanks die valse identiteit was het altijd ‘een man een man, een woord een woord’. Nooit iets met hem op papier gezet en altijd te vertrouwen. Hij bleef één van de belangrijkste personen in mijn leven. Dat gold voor half Euronet. Hij gaf al die mensen ook persoonlijk advies, zette ze op hun levenspad met bijvoorbeeld een advies voor een wereldreis. Een buitengewone inspirator en geniaal. Met alle voor- en nadelen, want hij had een broertje dood aan regelmaat en aan kantoor en bleef regelmatig weg. Begin 2005 hoorden we dat hij was gestorven in Cambodja, op 43-jarige leeftijd… Verschrikkelijk…"
Dit is een portret en gesprek met één van de 48 pioniers die langs komen in het boek '25 jaar internet in Nederland'
Het boek is voorzien van prachtige zwart-wit foto's gemaakt door Frank Goeliken en uitgegeven door Fast Moving Targets. Het is hier te bestellen en kost 24,95.
Een gesprek, eerder dit jaar, met de auteur Peter Olsthoorn ( @peteraanzee ) in het programma TopNames van Fast Moving Targets:
'25 jaar internet in Nederland’ is een must have voor iedere liefhebber van internet. Een blog van Erwin Blom op 31-05-2015 over deze geschiedschrijving.
